อยากรู้ว่าผมควรทำยังไงต่อไปดี

ยาวหน่อยนะครับ - -* แต่ขอร้องช่วยผมหน่อย
ผมไปคนใจร้อนครับแต่ผมจะเป็นคนขี้อายไปเลยถ้าคุยกับเพศตรงข้าม
คือเรื่องมันมีอยู่ว่า ผมชอบเพื่อนรุ่นเดียวกันตั้งแต่ ม.4 ครับ ตอนแรกก็คิดแค่ว่าจะแอบชอบไปอย่างนี้เดี๋ยวก็เปลี่ยนคนชอบคล้ายๆแนวเดิมๆ
แต่มันก็เกิดเรื่องขึ้นเมื่อเพื่อนผมคนนึง วันนั้นเป็นวันปีใหม่ มันมานอนบ้านผม แล้วผมออนเฟสทิ้งไว้ครับ มันก็จัดเลย ทักเธอไป
เพื่อนผมเป็นคนตลกครับ มันก็ใส่มุขไปเต็มที่ เสี่ยวบ้าง อะไรบ้าง แต่เธอคุยดีมากครับพอมาอีกวันผมก็ไม่รู้จะทำยังไงต่อเพื่อนผมก็บอกว่าให้เนียนคุยตลกๆไป ผญชอบผชตลก ผมก็ตามน้ำไปเลยครับแต่ปัญหามันคือเวลาไป รร เจอเทอผมจะทำหน้านิ่งๆเดินผ่านแบบไม่รู้จักไปเลย
มันก็มาแนวเศร้าครับคุยไปเรื่อยๆสัก1เดือนแบบไม่คืบหน้า ตอนนั้นผมพยายามครับเหมือนมันเป็นครั้งแรกของผมที่ได้ทำอะไรที่มันเกี่ยวกับความรักน่ะ ผมซื้อของให้เธอครับ หลายอย่าง พยายามทำให้ตัวเองไม่เด๋ออะครับ และแล้วผมก็มารู้ว่าเธอชอบรุ่นพี่คนนึงเป็นนักเต้น รวย ตอนนั้นคุยมาถึงประมาณ3เดือนดูเหมือนมันไม่มีอะไรคืบหน้าเลยเธอตอบช้า ไม่อ่านบ้าง ไม่ตอบบ้าง ผมเลยตัดสินใจครับไม่อยากให้เธอรำคานผมด้วย เลยบอกไปว่าเลิกคุยกัน
เธอก็โอเคครับ..55555 จบไปแบบง่ายๆ หลังจากนั้นมันก็ผ่านมาครับ ผมไม่เคยชอบไครอีกเลย เหมือนมีเธออยู่ในใจคนเดียวแถมยังตัดต่อตัวเองไปเป็นรูปคู่กับเธอด้วย จนถึงเดือนตุลาครับขึ้นม.5แล้วครับ เพื่อนๆมันก็บอกผมว่าบ้าไปแล้ว ตัดใจได้แล้ว เดือนนั้นมีวันเกิดเธอผมเลยตัดสินใจทำกล่องของขวัญHandmadeซื้อของหลายอย่างมาใส่กล่องเดียวตกแต่งเหมือนผีบ้า ไม่รู้สินั้นก็ครั้งแรกที่ผมทำไม่รู้ว่ามันสวยรึเปล่า ผมเอาไปวางไว้บนโต๊ะเธอครับแล้วเย็นวันนั้นเธอก็ทักมาบอกว่าอย่าโกหกนะ ได้เอาของขวัญไปให้รึเปล่า ในใจผมไม่อยากให้เธอคิดว่าเป็นผมครับแต่เธอบอกว่าห้ามโกหก ผมก็ตอบไปว่าใช่ เธอก็ขอบคุณ ไม่นานอยู่ดีๆเพื่อนผมมันแปลกๆครับทำตัวเหมือนมีความลับกับเธอ ผมสงสัยทนไม่ไหว เพื่อนๆมันบอกว่าให้ไปถามเธอเอง ผมก็ทักเธอในไลน์ไปครับ..เธอคุยดีมากๆๆๆๆๆ ตอนนั้นมันเหมือนผมฝันไปจริงๆ หลังจากนั้นผมก็คิดไอเดียเจ๋งอยากไปเที่ยวกับเธอสักครั้ง ผมก็หาวิธีต่างๆ คือผมอยากมีความทรงจำดีๆกับเธอน่ะครับแค่ไปเที่ยวทริปเดียวกันมันก็มีความสุขมากแล้ว สุดท้ายก็ได้ไปเที่ยวดอยกัน ผมได้ทำอะไรต่างด้วยกันมากมายแถมได้รูปคู่ด้วย กลับลงมา ช่วงนั้นเธอเริ่มเที่ยวกลางคืนครับ ผมเป็นห่วงมาก มีความหวงผสมนิดๆ ถึงในไลน์ของเธอจะเพ้อถึงไครก็ไม่รู้เถอะ(ตั้งแต่คุยกันมาเธอไม่เคยเพ้อถึงผมเลย...555 -.-) จนถึงปีใหม่ปีนี้ครับ มีช่วงนึงที่โทรศัพท์เธอพังเราไม่ได้คุยกันเลย ผมนี่เหมือนตกเหว เพื่อนๆผมบอกว่าถ้ายิ่งไม่คุยกันตัวจริงอย่างนี้มีแต่จะห่างผมเลยพยายามเข้าหาครับ ไป รร ผมพยายามทักเธอจนในที่สุดก็ เกือบ ชิน จนโทรศัพเธอซ่อมแล้วครับเรากลับมาคุยกัน
จนถึงวันงานโรงเรียนเธอจะไปเที่ยวกลางคืนครับผมเลยตามไปด้วยมันก็ดีครับ วันวาเลนไทน์อะไรที่ผ่านมามันดีหมด จนกระทั่งวันนึงช่วงท้ายๆเดือนกุมภา
เธอมาเล่นทวิตเตอร์ครับซึ่งผมเล่นมานานแล้ว ผมก็เข้าไปส่อง เจอเธอเพ้อครับ เพ้อถึงไครบางคนที่ไม่ใช่รุ่นพี่ ใช่แล้ววว เธอไม่ได้เพ้อถึงผมครับ แต่เป็นไครอีกคน เธอบอกว่าเธอแอบรักเพื่อน ซึ่งในหัวผมตอนนั้นเล็งไว้มานานแล้วมันคือเพื่อนสนิทผมคนนึงครับ เวลาเธอเที่ยวกลางคืนเธอก็จะใช้รถมันนี่แหละ ผมสังสัยมันมานานแล้ว เพราะดูเหมือนมันก็ตั้งใจจะให้เป็นอย่างนั้น จนถึงวันสุดท้ายของเดือนกุมภาพันธ์ผมไปเที่ยวกลางคืนครับ แล้วก็รู้ว่าเธอก็เที่ยวเหมือนกัน ผมเลยอยากเจอเธอไอเพื่อนคนนั้นก็เที่ยวด้วย ผมกับเธออยู่คนละที่กัน แต่เธอมาที่ๆผมอยู่ครับไอ่เพื่อนคนนั้นก็อยู่กับเธอตอนแรก
ตอนนั้นมันเดินมาบอกผมว่ามีไรจะให้ดู มันเอาแชทที่มันคุยกับเธอมาอ่านครับ คือตอนนั้นเหมือนผมอารมอะไรก็ไม่รู้ มันเหมือนเธอตามตื้อมันแบบคลั่งไคล้มันมาก ผมเลยลุกไปนั่งคนเดียวนอกร้าน น้ำตาผมไหลครับแรงไม่มีนั่งมองดาว ในหัวคิดอะไรไม่ออกสักพักเพื่อนในร้านก็ทยอยออกมาปลอบผม เธอพึ่งมาถึงครับเหมือนยังไม่รู้เรื่องอะไร ก็เดินยิ้มๆเข้ามาแบบเขินๆแล้วก็เดินไป ผมไม่กล้ามองเธอเลย เพราะร้องไห้หนักมากแรงผมไม่มีจริงๆขาสั่นไปหมดมือก็สั่น
สุดท้ายเธอก็รู้ครับแล้วเธอก็ไปร้องไห้ หลังจากนั้นผมก็กลับบ้าน แล้วทักไลน์เธอไป ผมรู้สึกผิดมากครับที่ทำให้เธอร้องไห้มันเหมือนผมเป็นคนเลว ผมบอกเธอไปว่าผมเมา เธอก็ไม่เชื่อแต่ก็นะตอนพิมอยู่ผมร้องไห้ เธอบอกอย่างเดียวว่าขอโทษๆๆ เธอห้ามความรู้สึกให้รักเพื่อนผมคนนั้นไม่ได้จริงๆ เธอบอกให้ผมรอ ผมก็ทำตัวร่าเริงไว้ครับ ผมบอกเธอว่าอย่าโทษตัวเองไม่งั้นงอล แต่เธอไม่เล่นน่ะ555 ผมก็ร้องไห้ แต่คือผมอยากให้เธอสบายใจไง
เธอปลอบผมผมปลอบเธอ สุดท้ายมาอีกวันครับผมทักไปตั้งแต่เช้า เธอไม่อ่านไม่ตอบผมก็รู้แล้วว่ามันมีอะไรเปลี่ยนไปแล้ว ตกเย็นมาผมทักไปอีกรอบ
บอกเธอว่าอย่าฝืนเลยถ้าคุยกับเราแล้วลำบากใจ เธอบอกว่าเธอไม่ได้ฝืนคุยกับผมเลยเธอบอกว่าเธอไม่อยากให้ความหวังไคร ตอนนั้นผมงงมากๆเลยครับ
ไม่อยากให้ความหวังแล้วมาคุยกับผมทำไม ผมก็ถามเธอไปสุดท้ายเธอบอกว่าเธอสงสารผม แล้วก็ต่อว่า ผมเป็นคนดีมากๆอยากให้ผมรอเธอ
รอเธอไม่ใช่ปัญหาครับ ผมหาทางออกที่ทำให้เธอสบายใจที่สุดที่จะทำให้เธอไม่ต้องร้องไห้อีก ผมบอกให้เธอเลิกคุยกับผมครับ เรามาเป็นเพื่อนกันทักกันบ้างอะไรไม่รู้ผมเป็นห่วงเธอมากคิดอะไรก็พิมไปยาวๆแล้วส่งทีเดียว เธอก็ตอบตกลง ดูเหมือนเธอจะโล่งใจครับเธอดูธรรมชาติมากขึ้น เธอบอกขอบคุณที่เข้าใจเธอ ผมไม่นึกหรอกน้ะว่าผมจะร้องไห้ยาวสามวัน ไม่ได้นอน ไม่ได้กินข้าว สุดท้ายผ่านมาอีก3-4วันมันเป็นวันสอบซ่อมครับ ผมไป รร ผมปิด Mask ไปเพราะตาผมบวมมากๆ แถมเขียงม่วงด้วย ผมปวดตามากๆ ไอ่เพื่อนคนนั้นมันไม่กล้ามองหน้าผมอย่างที่บอกตอนแรกผมเป็นคนมีเรื่องบ่อยๆแต่ตั้งแต่มีเธอเข้ามาเหมือนผมเป็นอีกคน สุดท้ายผ่านวันสอบซ่อมไปสามสี่วัน อารมเศร้าของผมเริ่มเปลี่ยนเป็นโกรธครับ ผมพุ่งเข้าหาไอ่เพื่อนคนนี้เป็นสิบ แต่มีคนห้ามทันตลอดเลยผมก็ไม่คิดน้ะว่าจะมีคนกล้าหักหลังผมน่ะ ผ่านจากอาทิตสอบซ่อมมา ผมมีแค่ความรู้สึกเดียวตอนนี้ คิดถึงครับ คิดถึงมากจริงๆ ผมกลับไปอ่านแชท กลับไปดูรูป มันรู้สึกเหวิงวูป ตกเหวอะไรประมาณนั้น แต่เธอก็ทวิตว่าเกลียดตัวเอง เธอโทษตัวเองตลอดผมรู้สึกไม่สบายใจเลยจริงๆ แล้วรู้สึกไอ่เพื่อนผมคนนี้มันน่าจะไปให้ความหวังอะไรไว้สักอย่างจากที่อ่านทวิตเธอ เธอด่ามัน ขอโทดผม ด่าตัวเอง ตอนนี้ก็เงียบๆครับ ผมเหงา คิดถึง แบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เพื่อนๆผมบอกว่าอย่าไปตีไอ่นั้นเลย ยังไงก็เพื่อนกัน ผมแค่ไม่รู้จะทำยังไงต่อ ผมบอกเลยผมตัดใจจากเธอไม่ได้หรอก ผมพยายามแล้วตั้งแต่ครั้งก่อน ครั้งนี้หนักกว่าเดิม ตอนนี้ผมแค่ไม่รู้จะทำยังไง ผมอยากระบายด้วยแหละครับ แล้วผมก็ยังอยากตีไอ่นั่นอยู่